Καμία από τις τρεις αυτές εξαγγελίες δεν συνοδεύεται από στοιχεία για την υλοποίησή τους, παρότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τον υψηλό βαθμό δυσκολίας που αυτή παρουσιάζει. Το ζήτημα της ένταξης όλων των προνήπιων ηλικίας 4 ετών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα αποτελεί διαχρονικά γόρδιο δεσμό, εξαιτίας των ανύπαρκτων σχετικών κτηριακών υποδομών, δημοσίων ή ιδιωτικών, αλλά και των τεράστιων ελλείψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις τα παιδιά ηλικίας 4 ετών που δεν πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο υπερβαίνουν σήμερα τα 40.000. Με βάση ποιο συγκεκριμένο σχέδιο θα τα εντάξουμε; Αλλά ούτε και για την αναβάθμιση του λυκείου και την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων παρασχέθηκε κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο για το πώς αυτά πρόκειται να γίνουν. Διαθέτουμε μήπως πανεπιστήμια με απεριόριστες υποδομές και προσωπικό, που μπορούν δηλαδή να υποδεχθούν, έστω και στα πρώτα έτη, απεριόριστο αριθμό φοιτητών; Και να μπορούσαν, επιθυμεί η Πολιτεία να παράγεται απεριόριστος αριθμός πτυχιούχων σε επαγγέλματα ήδη κορεσμένα; Ο λαϊκισμός έχει όρια!  Όπου η ζήτηση υπερβαίνει τις ακαδημαϊκές δυνατότητες ή τις ανάγκες της Πολιτείας, η επιλογή είναι αναπόφευκτη. Το σημερινό σύστημα πανελληνίων εξετάσεων, παρά τον αντικειμενικό χαρακτήρα του, έχει ασφαλώς χρεοκοπήσει. Οδήγησε στην εξόντωση των δύο τελευταίων τάξεων του λυκείου, επιτρέποντας παράλληλα την υπερμεγέθυνση της παραπαιδείας. Τα παιδιά μας φθάνουν στα πανεπιστήμια κουρασμένα από την εξαντλητική προσπάθεια, με τον εγκέφαλο αποξηραμένο, εθισμένα στην αποστήθιση, χωρίς κριτική ικανότητα. Μόνο το 10% εισάγεται εκεί που πραγματικά επιθυμεί, ενώ αρκεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και το 1,5 στα 20 για την εισαγωγή σε ανώτατο ακαδημαϊκό ίδρυμα.Να αλλάξει λοιπόν ο τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια παιδεία, αλλά αυτό προϋποθέτει καλά προετοιμασμένη ανασυγκρότηση του συνόλου του εκπαιδευτικού μας συστήματος, με απορρόφηση του 60% των παιδιών μας από την τεχνική εκπαίδευση και αντίστοιχη απομείωση της ζήτησης για τα πανεπιστήμια. Δηλαδή προϋποθέτει επιπλέον σημαντική αλλαγή νοοτροπίας γονέων και τέκνων. Το πανεπιστημιακό πτυχίο δεν οδηγεί κανέναν αυτομάτως στην επιτυχία! Ούτε για τις συγχωνεύσεις των ΤΕΙ παρουσιάστηκε συγκεκριμένο συνολικό σχέδιο, παρά μόνο η συνένωση των δύο ΤΕΙ Αθηνών και Πειραιώς. Αναμφίβολα χρειαζόμαστε μεγάλους πανεπιστημιακούς πόλους και από παλαιά υποστηρίζω τη δημιουργία τους, ώστε να ενισχυθεί εξορθολογισμένα ο πανεπιστημιακός χάρτης της Χώρας μας. Αυτό όμως προϋποθέτει κινήσεις στη βάση συνολικής, πανελλήνιας κλίμακας. Να αρνηθούμε το λαϊκισμό της ευκαιριακής λογικήςτυχαίων συγχωνεύσεων εδώ και εκεί.